Í Bolungarvíkinni er björgulegt lífið

Ég mætti í spjall á Lífæðinni í seinna fallinu síðastliðið laugardagskvöld. Þetta var lokakvöld Lífæðarinnar og því ærið tilefni til að eiga góða stund með útvarpsstjóranum Tóta Vagns og öðrum aðstandendum útvarpsstöðvarinnar.

Dr. Lýður mætti með kapteininn í hljóðverið og gerði heiðarlega tilraun til að kenna mér að drekka þann gyllta eðaldrykk án þess að út í væri bætt gosdrykkjum. Læknirinn gaf mér einnig loforð um að timburmenn myndu ekki heimsækja mig morgunin eftir ef ég drykki að hans ráðum. Það er óhætt að upplýsa að honum skjátlaðist illilega.

Þar sem ég var nú mættur í hljóðver Lífæðarinnar fannst mér við hæfi að lofa hlustendum að njóta hæfileika minna á sviði tónsmíða og fengu tvö afbragðs lög að heyrast á öldum ljósvakans. Lögin voru af disknum "Neyðarlögin" sem gefinn var út löngu fyrir tíð útrásarvíkinga og Icesave-reikninga.

Sagan á bakvið nafngiftina "Neyðarlögin" er einhvern veginn á þann veg að við könnumst öll við þau augnablik þegar við erum komin með leið á öllu geisladiskasafninu okkar og eigum hreinlega enga góða tónlist til að hlusta á - það er sem sagt orðið neyðarástand á heimilinu. Einmitt þá er rétti tíminn til að setja "Neyðarlögin" í græjurnar og hækka allt í botn. Og viti menn, það þarf ekki að hlusta á nema eitt lag af disknum - valið af handahófi - og þá rennur upp fyrir þér að allir gömlu og útspiluðu geisladiskarnir þínir eru ekki sem verstir og gætu vel dugað í nokkrar hlustanir í viðbót. "Neyðarlögin" geta því komið í góð not á flestum heimilum og endurnýjað lífdaga geisladiskasafna um víða veröld.

Þessar yndisfögru og hámenningarlegu tónsmíðar mínar virtust koma tónlistarspekúlöntum þeim sem staddir voru í hljóðveri Lífæðarinnar verulega á óvart og var það mál manna að e.t.v. væri hér á ferð óuppgötvað undrabarn í tónlistarheiminum.

Því stendur sá sem þetta ritar nú frammi fyrir þeirri áleitnu spurningu hvort hann eigi að leggja pólitíkina á hilluna í skiptum fyrir drauminn um frægð og frama í poppbransanum.

Ætli það sé ekki við hæfi að gefa sér nokkra daga til að íhuga málið og kanna hvort fólk telji að hæfileikum undirritaðs sé betur varið í tónsmíðar eða bæjarpólitíkina. 

Komdu, litli ljúfur,
labbi, pabba stúfur,
látum draumsins dúfur
dvelja inni um sinn.
-- heiður er himinninn.
Blærinn faðmar bæinn,
býður út í daginn.
Komdu, kalli minn.

Göngum upp með ánni
inn hjá mosaflánni,
fram með gljúfragjánni
gegnum móans lyng,
-- heyrirðu hvað ég syng --
líkt og lambamóðir
leiti á fornar slóðir
innst í hlíðarhring.

Héðan sérðu hafið
hvítum ljóma vafið,
það á geymt og grafið
gull og perluskel,
ef þú veiðir vel.
En frammi á fjöllum háum
fjarri sævi bláum
sefur gamalt sel.

Glitrar grund og vangur,
glóir sund og drangur.
Litli ferðalangur
láttu vakna nú
þína tryggð og trú.
-- Lind í lautu streymir,
lyng á heiði dreymir,
-- þetta land átt þú.

Hér bjó afi og amma
eins og pabbi og mamma.
Eina ævi og skamma
eignast hver um sig.
-- stundum þröngan stig.
En þú átt að muna
alla tilveruna,
að þetta land á þig.

Ef að illar vættir
inn um myrkragættir
bjóða svikasættir
svo sem löngum ber
við í heimi hér,
þá er ei þörf að velja:
þú mátt aldrei selja
það úr hendi þér.

Göngum langar leiðir,
landið faðminn breiðir.
Allar götur greiðir
gamla landið mitt,
sýnir hjarta sitt.
Mundu, mömmu ljúfur,
mundu, pabba stúfur,
að þetta er landið þitt.

Guðmundur Böðvarsson

Mér var boðið á Þorrablótið sem haldið var hér í Bolungarvík í gær og að sjálfsögðu þáði ég það boð eiginkonu minnar. Á Þorrablótinu var mér falið það hlutverk að flytja "Minni kvenna" að lokinni veglegri skemmtidagskrá nefndarkvenna. Ræðan mín var svohljóðandi:

Ágætu þorrablótsgestir

Ég get ekki ímyndað mér að það sé hægt að toppa þetta bolvíska þorrablót.  Þetta er örugglega stórasta þorrablót í heimi.

Þvílík skemmtiatriði. Þvílíkar kræsingar. Þvílíkar guðaveigar. Og síðast en ekki síst, þvílíkar bolvískar konur!

Fyrir hönd bolvískra karla vil ég þakka nefndarkonum fyrir frábæra skemmtun hér í kvöld. Ég dáist að því hve mikill metnaður er lagður í skemmtiatriðin og alla umgjörð þorrablótsins. Við hljótum að vera heppnustu karlmenn í heimi að eiga svo framtakssamar konur.

Ég verð að viðurkenna að það er svolítið skrítið en jafnframt mikill heiður að fá að ávarpa ykkur hér í kvöld. Það er ekki nema eitt ár síðan að ég fékk fyrst að fara á Þorrablótið og þá skemmti ég mér konunglega. Þetta blót slær því fyrra við og ég get fullvissað ykkur um að ég hefði fyrir löngu síðan verið búinn að ná mér í konu ef ég hefði vitað hverslags skemmtun ég væri að missa af.

Þessa dagana er mikið talað um "Nýja Ísland" sem á að byggjast á breyttum forsendum og nýjum reglum. Það þorir hins vegar varla nokkur maður í dag að minnast á að við þurfum "Nýja Þorrablótið" - enda væri slíkt algjörlega út í hött. Við höfum séð það hér í kvöld að gengi bolvískra kvenna fellur ekki í takt við hlutabréfavísitölur eða gengi krónunnar. Þvert á móti, gengisvísitala bolvískra kvenna stígur jafnt og þétt og er raunávöxtun þeirra sú allra besta í heiminum. Við getum fengið "Nýtt Ísland" en gamla góða þorrablótið okkar verða að vera á sínum stað í tilverunni.

Mér er víst ætlað að tala um konur hér í kvöld, það er merkilegt hvað ég get verið lengi að koma mér að efninu. Það er eins og ég sé ennþá lítill drengur en þá þorði ég ekki að ræða um konur, horfa á konur -  hvað þá að tala við þær. Það mætti halda að ég hafi verið hræddur við konur, því ég roðnaði og fölnaði á víxl og kom varla upp orði í návist þeirra. En núna er öldin önnur og ég nýt þess að vera umvafinn konum. Hvort sem er á heimilinu, í vinnunni eða í ræktinni. Ég gæti ekki lifað án þeirra.

Við karlmenn elskum konur og tilvera okkar væri litlaus án þeirra. Sannkallað líf án lita. Ást okkar á konum kviknar strax við fæðingu og mæður elska drengina sína langt fram á fullorðinsaldur. Stundum er það reyndar svo að þær eru ekki alveg tilbúnar að láta drengina sína af hendi til annarra kvenna. Þetta var nú samt ekkert þannig með mig, ég held að mamma hafi nú verið búin að fá nóg af mér eftir þessi 30 ár sem hún var búin að fæða mig og klæða.

Að lokum gerðist það þó að glæsileg ísfirsk kona varð á vegi mínum. Og þar datt ég aldeilis í lukkupottinn. Ég ætla að trúa ykkur fyrir því að hún Harpa mín er svo æðisleg að það mætti halda að hún væri bolvísk. Hún þrífur húsið, eldar matinn, þvær þvottinn, tekur til, vaskar upp, býr um rúmið - listinn er næstum ótæmandi. Eins og góðri eiginkonu sæmir er Harpa orðin algjörlega ómissandi á heimilinu. Ég veit ekki hvar ég væri staddur ef hennar nyti ekki við.

Mig langar að ljúka máli mínu með því að vitna í kveðskap Páls Ólafssonar:
 
Læt ég fyrir ljósan dag
ljós um húsið skína
ekki til að yrkja brag
eða kippa neinu í lag
heldur til að horfa á konuna mína.

Nú langar mig að biðja karlana í salnum að lyfta glösum til heiðurs konum. Að lokum stígum við á stokk og syngjum Fósturlandsins Freyja.
  

Evrópumálin eru ofarlega í hugum margra þessa dagana og sýnist sitt hverjum í þeim efnum. Ég get þó viðurkennt að ég hef undanfarin 18 ár eða svo verið mjög hrifinn af evrópskri tónlist. Þetta byrjaði allt með dúettnum 2 Unlimited sem opnaði mér nýjan heim með lögunum "Get Ready For This" og "Twilight Zone". Í kjölfarið kom "No Limit" og þá opnuðust augu og eyru flestra af minni kynslóð fyrir þeirri tónlistarstefnu sem oftast hefur verið nefnd "Eurodance" eða "Eurothrash" - allt eftir því hvort menn hafi verið með tónlistarstefnunni eða á móti henni. Enn þann dag í dag hlusta ég á Evrópu og eitt af uppáhaldslögum mínum úr þeirri átt í dag heitir "Fairytale gone bad" og er flutt af DJ Gollum og Felixx. Þetta er tónlist sem hentar einkar vel til fitubrennslu og það kemur sér vel í ræktinni þessa dagana.