Rimlar hugans

Fyrir nokkru síðan las ég bókina "Rimlar hugans" eftir Einar Má Guðmundsson. Á góðum stað í bókinni segir Einar Már frá vini sínum Baldri sem hafði yfirgefið konu sína og börn fyrir hana Jane sem var amerískur endurskoðandi af norskum ættum. 

"Jane trúði því að hún hefði verið send til Dalvíkur af yfirnáttúrulegum öflum og Baldur fékk hugljómun, yfirgaf konu og börn, og fylgdi henni eins og mormóni yfir hafið, alla leið til Ameríku. Fyrirtækið hans, Balli, sem framleiddi nuddpotta og beið eftir að vinna markaði í fjarlægum löndum, fór á hausinn, en í það hafði reyndar stefnt um hríð. En það var ekki Baldri að kenna, heldur Byggðastofnun og gott ef ekki Framsóknarflokknum sem stjórnaði Byggðastofnun einsog flestu öðru. Þannnig er það bara þegar við klúðrum hlutunum. Ekkert er okkur sjálfum að kenna."

Mér segir svo hugur að þetta sé ansi oft svona hjá okkur mannfólkinu þegar við klúðrum hlutunum,, við teljum okkur trú um að ekkert sé okkur að kenna og reynum að gera aðra að sökudólgum.